راجع به مطلب قبلی که در باره انتصاب های جهت دار در ساوجبلاغ نوشتیم دوستی پاسخ داده بود که این انتصاب ها بهترین بوده اند.
به نظرمان رسید که گویا دوستان نسبت به اصل مطلب اشراف کافی ندارند.
1- در اسلام اگر یک قاضی که صلاحیت برای قضاوت بین دو فرد را داشته باشد اگر اشتباه کند(نه همیشگی و عمدا) و حقی ناحق شود باز ماجور است(البته حکومت اسلامی باید ضرر و زیان فرد متضرر را جبران کند) اما قاضی بواسطه جهاد و تلاشی که کرده و برای مطلب علمی تلاش کرده نزد خدا ماجور است، و اگر حکم به صحت بدهد دو پاداش خواهد داشت
اما اگر فردی که صلاحیت قضاوت ندارد در مسند قضا بنشیند و حکمی بدهد که اتفاقا هم درست باشد باز هم مرتکب حرام شده، چون اجازه تکیه بر مسند قضاوت را نداشته است
2- نکته بعدی اینجاست که در جواب دوس منتقد هم عرض شد و آن اینکه آیا دقت کرده اید که این استعداد های خاص فقط در اطراف بعضی افراد خاص متمرکز می شوند؟
حال خود شما قضاوت بفرمایید